Deze keer nemen Guus en Sandra je mee op hun avonturen door Kroatië. Een prachtig land waar het nog mooier wordt door de zon. Ze genieten van het leven, dat soms zo simpel kan zijn.
Opening van het seizoen
Op weg van Slovenië naar Kroatië zien we het landschap veranderen. De kleur van de grond wordt ossenbloed rood en er zijn overal olijfbomen en wijndruiven.
De eerste stop voor ons in Kroatië is Pula. Oh nee, we moesten even stoppen bij de grensovergang. Hier kun je goed merken dat er nog een soort argwaan heerst tussen Slovenië en Kroatië. Dubbele grenscontrole. Braaf als we zijn, mogen we door zonder moeilijk gedoe.
Het is lang geleden dat we betaalden met een andere munteenheid. In Kroatië kun je met euro’s betalen als je wilt. Wij gaan all the way en pinnen Kuna’s. 100 Kuna = €13,50. Dat is dus flappen tappen.
Aan veel dingen merken we dat we vroeg in het seizoen zijn. De supermarkt op de camping heeft geen wisselgeld als we verse broodjes kopen. Op goed vertrouwen, dat we morgen terugkomen, krijgen we de broodjes gratis mee. De wasmachine is nog niet in gebruik; te vroeg in het seizoen was het antwoord. Tja, we hebben het seizoen geopend, vandaag is de eerste werkdag op Camp Stoja.
De Kroaten ruiken de zon. Alle terrassen worden opgebouwd, zelfs het mos wordt uit de voegen gekrabd. Ons hoofddoel in Pula; het amfitheater. Het weer dreigt met een drup. Vandaag dus een bezoek aan Zerostrasse. Als het gaat sauzen, lopen wij droog onder de grond. Na even zoeken, vinden we de ingang… gesloten! Alleen in het hoogseizoen open. Goh, het lijkt ons meer een museum wat het hele jaar door open kan. Altijd goed weer ondergronds. Jammer, wij hadden hier graag even geschiedenis willen snuiven.
Op naar het kasteel vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Een eerste blik op het amfitheater op grote hoogte. Dat belooft wat.
Alle Muppets in een raampje…
Warempel, de zon breekt door! Dan toch naar het amfi. Wow, wat een bouwwerk. We bekijken het theater van de buitenkant als Guus zegt: ‘Zie je al die Muppets al zitten in de ‘raampjes’?’ Ik kijk hem aan en we schieten hard in de lach. Mensen om ons heen, kijken vragend wat er nu zo grappig is. Vervolgens krijgen ze zelf ook een lach op hun gezicht, zo aanstekelijk lachen we blijkbaar;). ‘Nu kijk je nooit meer hetzelfde naar het amfitheater hè?!’ zegt hij met een big smile. Dat is zeker waar. Ginnegappend lopen we naar de ingang. Eenmaal binnen, zijn we diep onder de indruk. Hoe hebben ze dit ooit kunnen bouwen? Blokken steen hoger dan onszelf en dan hebben we het nog niet over de totale hoogte. Iedere plek laat ons iets nieuws zien. Als je een beetje bekend bent met de Romeinse bouw, dan zie je dat alle lagen deelbaar zijn door acht. De onderste laag bestaat uit 72 delen, de tweede laag uit 64. Zo, kun je alles vertalen naar acht. We gaan op de tribune zitten en nemen alles eens rustig in ons op. Hoe klein en nietig kun je je voelen?! Het gevoel van een mier te zijn, is nog sterker in het midden van de arena. Meer dan verbaast en verrast lopen we richting het centrum van Pula. Tijd voor een terrasje om alle indrukken te delen. Het bezoek aan het huis van de Muppets is echt de moeite waard. Het is inmiddels zonovergoten, lekker op de fiets terug naar de camping en chillen voor de camper. Ons uitzicht is alles behalve vervelend: zee!
Na een ontbijt in de zon, fietsen we naar het centrum van Pula. Pula heeft veel meer te bieden dan alleen het amfitheater, waar het terecht om bekend staat. Mooie oude poorten, de markthal, gezellige straatjes… Wij bezoeken het Memo museum. Het geeft een leuk overzicht van hoe de mensen leefden in de tijd dat Kroatië nog Joegoslavië was en een communistisch regime had. Ook voor ons een beetje nostalgie met de Snorkels en een commodore ’64. Pula heeft naast de mooie oude stad, ook een lelijk gedeelte; de enorme haven. Een belangrijke werkgever voor de streek.
In de avond zakken we af naar Old City Bar Pula, Ajax aanmoedigen. Vanmiddag gecheckt of ze Champions League uitzenden vanavond. Bij aankomst kijken we elkaar vragend aan. We zien overal Barca shirts. Uhm… laten ze hier de andere wedstrijd zien? We lopen de kroeg in en zien twee tv’s hangen. Op een Barcelona-Manchester United. Op de andere Juventus-Ajax. Pfoe;) De kroeg zit al goed vol. Pal aan de bar worden speciaal voor ons nog twee barkrukken geparkeerd. We kunnen maar eerste rang zitten ☺
Alle supporters zitten door elkaar, maar wat een heerlijk ontspannen sfeer. De voetbalemoties lopen af en toe hoog op, zeker als de VAR lang bedenktijd nodig heeft. Om de stress te bedwingen, worden de nodige sigaretten aangestoken. Heel vreemd, roken in een kroeg. We zijn het echt niet meer gewend. Laat staan hoe onze kleren ruiken. 2-1 winst. Op naar de volgende kroeg op 30 april. Waar? Dat zien we dan wel.
Zagreb op zijn ‘upper’ best
Een nieuwe dag, een nieuwe bestemming. Op naar Zagreb. Het eerste stuk rijden we binnendoor. Na een tijdje toch de snelweg op. We hebben nog wat kilometers voor de boeg. Het is een verrassend mooie route. Heuvelachtig, bossen, vergezichten en een strakke weg. Aan de rand van Zagreb krijgen we een warm welkom op mini-camp Val-Travel met een mandje brood en een bordje ‘speck en kaas’. Heerlijk na zo’n reisdag, wijntje erbij… bijkomen en genieten!
Schoenmaker blijf bij je leest
Met de tram reizen we naar het centrum van Zagreb. Eerst op jacht naar een cipelo (schoenmaker). De zool van Guus zijn bergschoen flappert. Een tyrap houdt de boel een beetje bij elkaar, maar ideaal is het niet. De eerste cipelo heeft niet het juiste materiaal. De tweede wil zich er niet aan wagen. OK, dan lossen we het zelf wel op voordat we de natuur induiken.
Zagreb is opgedeeld in the upper and lower town. The upper town is het historische centrum, maar laat the lower town zeker niet links liggen. Minder bekend is de Gric tunnel in Zagreb. Deze tunnel is gebouwd tijdens de tweede wereldoorlog als schuilplaats voor de bevolking. Nu is het een voetgangerstunnel die je makkelijk van the lower naar the upper brengt. Extra leuk; er is een expositie met het thema De wereld is mooi. Waanzinnige, rustgevende, anderskijkende foto’s staan hier in schilderijformaat op ezels gepresenteerd.
Zagreb heeft veel meer dan alleen historisch mooie gebouwen. Er zijn verschillende parken waar je de stadsdrukte even kunt ontvluchten. De stad heeft iets gevonden op de buxusmot/-rups. Welbekend in ons kikkerlandje. Hier beschermen ze de buxus, zodat de mot geen kans heeft ;).
Pasen is echt een ding in heel Kroatië kunnen we wel zeggen. De stad is volop versierd. Bloemen, kuikens, minutieus beschilderde eieren van twee meter hoog. De eieren zijn een geschenk van de VVV aan de bevolking en de toeristen. Daar mogen wij mooi van meegenieten.
Ben je op zoek naar een (originele) citytrip? Zagreb is de moeite met zijn diversiteit!
We-laten-ons-verrassen-dag
Zagreb laten we achter ons. Er is geen plan, we laten vandaag gewoon gebeuren. Via binnenwegen zakken we af richting de Plitvice meren. We zien wel hoe ver we komen. Na een tijdje, rijden we langs een kilometers lang kerkhof. En als we kilometers zeggen, dan bedoelen we ook kilometers. Over het hele terrein verspreid staan Dixi’s. Die zullen hard nodig zijn. Voordat sommige mensen aan de andere kant zijn, zijn ze drie kwartier verder. Langs de weg tegenover het kerkhof, verkopen ze kraam-aan-kraam complete bloemwerken, kaarsen en nepbloemen. De grafstukken staan hier kant en klaar. In Nederland krijg je die alleen op bestelling. Een krans van 80cm lang kost €25,-. Voor ons niet duur, maar voor hier een behoorlijke hap uit het maandbudget. Op het kerkhof is goed te zien dat Pasen voor de deur staat. Mensen poetsen alle graven grondig en versieren ze met bloemen te over.
Biechten bij pastoor
In Velika Mlaka zien we een oud houten kerkje. We stappen uit om het van dichtbij te bekijken. De kerk is gesloten. Dan maar een rondje eromheen. Alleen dat al is de moeite. Na een tijdje komt de pastoor himself (53), met zijn felblauwe Tom-Tailor shirt aan, de kerk openen. Een beetje streng zegt hij dat Guus niet naar binnen mag. Alleen lange broeken. Ik mag mee. Snel wordt er gevraagd uit welk land we komen en of we Christen zijn. Daarna gaat hij helemaal los. Guus kleedt zich snel om in de camper. Verbaast kijkt de pastoor als hij terug komt in het ‘lang’. Vol passie vertelt hij alles over het kerkje uit 1642. We hebben de schilderingen niet geteld (kregen we geen tijd voor;) ). Echt iedere centimeter is beschilderd. Hij is erg bij de tijd. Van alles passeert de revue. Het is een leuk en interessant gesprek. Anderhalf uur later lopen we weer naar buiten met een ervaring rijker. Niet dat we nu zo’n heilige boontjes zijn, maar onze ‘Paasmis’ hebben we gehad;). Waarschijnlijk heeft hij gedacht; dit is mijn kans, nu ze binnen zijn;). Een opvallend verschil met Nederland is dat hier alle Christusbeelden de dagen voor Pasen bedekt zijn met paarse stof. Tijdens de Heilige Mis op zaterdagavond wordt het eraf gehaald, omdat Jezus dan weer ‘terug’ is.
De pastorie met zijn houtsnijwerk, ligt op hetzelfde terrein. Toen de pastoor in 2007 hier kwam wonen, stonden er royaal 80 bomen om Tito (communistisch leider van voormalig Joegoslavië) te vereren. Daar heeft hij snel korte metten mee gemaakt: het communisme vindt hij maar niks.
We rijden verder en stoppen bij een grote plas voor de lunch. Als we uitstappen horen we een groot kikker zangkoor. Onder het genot van een kikkeroperette eten we een bammetje. Hier kom je vanzelf tot rust. De laatste kilometers glijden onder ons door en genieten we van een van de vele mannetjes op een oeroude Tomos.
We brengen een kort bezoek aan Slunj. Een klein dorpje waar de houten huizen omringd zijn door kleine watervallen. Een schilder kan er inspiratie opdoen;). Voor ons een voorproefje op de Plitvice meren. Na een half uurtje sturen, zetten we de pootjes onder de camper op Kamp Korita in Rakovica. De luifel kan voor het eerst uit en ook de bbq steken we voor het eerst aan. Zon wat werk je lekker mee ☺.
Spieter, spetter, spater
De Plitvice meren staan op het programma. Voor het zover is, moet Guus zijn schoen hikeproof worden. Laag 1: losgelaten zool schoonmaken en dubbelzijdige plakband erop. Laag 2: de buitenrand nauwkeurig afplakken met ductape. Dat ziet er veelbelovend uit. Voor de zekerheid nemen we tyraps en ductape mee het park in. Echt, geloof ons; als je deze twee in je basisuitrusting hebt zitten, kom je een heel eind.
Paaszondag, 6.30 uur, de wekker. Op naar de Plitvice meren. Iets voor half acht rijden we aan. Het is een klein kwartier rijden naar de ingang. Om acht uur gaat de kassa open. Om te voorkomen dat we uren in de rij staan en in polonaise over de paden lopen, zijn we er liever op tijd bij. 7.45 uur in de wachtrij. Een man of 20 voor ons. Acht graden geeft de thermometer aan. Met korte broek is het frissig aan de benen. Als de zon straks doorkomt, zijn we vast weer blij met die korte pijpen. De eerste grote watervallen zijn al snel in zicht. De keuze om vroeg uit de veren te gaan, bevalt top. Zo goed als lege paden voor ons. Tijd genoeg om alles in ons op te nemen en vast te leggen, zonder gehijg in je nek van de volgende. Hoe gaan we uitleggen, hoe mooi het hier is?! Het is sprookjesachtig. Achter iedere bocht verschijnt weer een verrassend mooi beeld. Witte watervallen, frisgroene planten en turkoois water wat bijna licht geeft. Eigenlijk is het niet uit te leggen. Zet dit op je to-do-lijst. Dit Unesco Erfgoed moet je gezien hebben!
Eerst lopen we route C en tot slot plakken we K erachteraan. Dit is nog een flinke klim, wat ons een mooie kijk geeft op de paden die wij vanmorgen liepen. Het is nog geen hoogseizoen, maar de paden zijn veranderd in drukke mierenpaadjes. Dat zijn wij mooi voor! Na een hike van zes uur, en een geweldige ervaring rijker, rijden we met onze ‘Hummer’ terug naar Kamp Korita. Net als gisteren is het zomers warm; luifel uit en genieten. Zo simpel kan het zijn.
Ps. Ductape was Plitvice Meren-proof op de wandelschoen ☺
Volgende keer verlaten we Kroatië tijdelijk om Bosnië te ontdekken!
