Guus en Sandra 3 maanden on the road - Soms moet je dingen gewoon doen!

8 maart 2019 in Voor reizigers en Reisverslagen

Je kent het wel; ideeën, dromen… en vervolgens komt er niets van. Al jaren hadden we het over een soort sabbatical. We reizen graag en hoe te gek zou het zijn om een paar maanden op reis te gaan. Alles even de boel – de boel laten, gewoon doen waar we zin in hebben, even alleen met ons twee zonder allerlei verplichtingen. Als muziek klonk dit in onze oren.

Goboony Guus en Sandra

Verlof dagen

De eerste horde die we moesten nemen was verlof vragen. Mijn man diende zijn verlofaanvraag in, zonder al te hoge verwachtingen. Weken verstreken en het was weer een gewone werkdag, toen mijn man hoorde dat het een GO was! Totaal verrast waren we. Mijn verlof, was als zelfstandig ondernemer, snel geregeld;)

WOW, we gaan drie maanden weg. Waarheen, hoe, waarmee… Geen idee, maar we gaan het doen. Hoe te gek is dat?!

Alle remmen los

In de weken nadat we hoorden dat het een GO was, drong het langzaam tot ons door; onze droom wordt werkelijkheid! We kijken elkaar aan en kunnen het maar moeilijk geloven. 3 maanden, alleen jij en ik de wereld over. Nu alle remmen los zijn, spuien we over en weer onze ideeën. Vliegen, op de fiets, met de auto, een camper… alles komt voorbij. Na een paar weken zijn we eruit; het wordt een camper.

Huren of kopen? Omdat we drie maanden op pad gaan, zijn de huurkosten niet zoetsappig. Op jacht dus naar een tweedehands huis op wielen.

De zoektocht

Heel internet wordt afgestruind. Buscampers, semi-integraal, alkoof en integraal… Eerst snapte ik er niets van, maar inmiddels ben ik een volleerd camper-expert. Merken, types, modellen, mij maak je niets meer wijs;).

Allerlei modellen hebben we bekeken. En zeker net zoveel statussen waarin ze verkeren. Van puntgaaf en schoon, tot schimmel en rot als kaf.

In juli gingen we een alkoof bekijken. Aan de buitenkant was die wat gehavend, maar daar was mee te leven. Op naar de binnenkant. Toen ik in de deuropening stond zei ik tegen mijn man: “Ik heb genoeg gezien.” Bah, bah. De camper was vies, maar het ergste was de geur. De hele camper stonk naar natte hond. En dan niet één, maar wel vijf. Niet te harden!

We hebben de indeling nog even bekeken, maar om geen luchtgebrek te krijgen of een schimmelinfectie op te lopen, was dit van korte duur.

De zoektocht ging verder. En eerlijk is eerlijk, ik werd af en toe gestoord van mijn man en ‘zijn marktplaats’. Regelmatig moest ik hem weer even met beide voetjes op de grond zetten. Dat deed ik dan ook met alle liefde. Want weet je, dit hoort bij hem. Zijn enorm groot kinderlijk enthousiasme, waardoor hij dan doorslaat. Maar wat vind ik dit ook ontzettend leuk aan hem (dus hij moet dit vooral houden;) ).

Weet je wat ons verbaasde? Iedere keer als we een camper zagen die ons beviel, stond die in Groningen of Friesland. Vanuit Limburg is dat best een eind.

24 november reden we naar het noorden. In de buurt van Alkmaar stond een camper, wat ons op de foto’s wel iets leek (maar dat hadden we al vaker gedacht;) ). Deze keer was de trip niet voor niets. Dit was ‘onze’ camper. Na een meer dan uitgebreide bezichtiging en proefrit kon de onderhandeling beginnen. We bleken toch nog ‘taaie’ Limburgers te zijn, maar de deal was rond op voorwaarde dat de aankoopkeuring goed zou zijn.

…een paar dagen later kwam het verlossende woord☺

Lees volgende week over… de grote dag!

Volgende artikel

Ook met een camper op reis? Neem een kijkje bij ons camper aanbod