Guus en Sandra 3 maanden on the road - De laatste avonturen, km’s en ijsjes

15 juli 2019 in Bestemmingen, Voor reizigers, Duitsland, Frankrijk & Reisverslagen

Van Bad Waldsee rijden we naar Tüttlingen. Nu het zo’n mooi weer is, gaan we onze conditie op peil brengen;). De Donauradweg is ons doel. In de Campercontact app vinden we een camperplaats in het Donaupark. Grasveld, aan het water, 300 meter van het centrum… Klinkt goed. 

Na een extra rondje Tüttlingen, afslag gemist, arriveren we bij de camperplaats. Of…? Bofkonten als we zijn, is het tijdelijk een kermisterrein. Alles wordt opgebouwd. Op de gewone parkeerplaats is een royale strook gemarkeerd als camperplaats. Goed geregeld Tüttlingen! Het is er echter giga vol met auto’s. Op het moment dat wij aankomen, rijdt een andere camper weg. Dat is mooi, een plek is genoeg voor ons. De politie laat het er niet bij zitten. Alle auto’s die op de tijdelijke camperstrook staan, worden voor €20,- op de bon geslingerd. Wij staan gratis☺ Tüttlingen is groter dan wij dachten. Veel vakwerkhuizen, een behoorlijke winkelstraat, station en leuke parken langs de Donau.

Goboony Guus en Sandra laatste avonturen

De eerste ‘etappe’ fietsen wij van Tüttlingen richting Sigmaringen. Het is lang geleden dat er zo’n mooi fietspad voor ons is aangelegd;). Het eerste stuk fietsen we vlak langs de Donau. Een verkeerde stuurbeweging kan plons betekenen. Later draait het pad iets van de Donau af. We fietsen door de uitloper van het Schwäbische Woud. Prachtig groene bomen die afgewisseld worden door de steile kalkstenen rotsen. Bij een boerenerf staat een terras en kunnen we frische kaffee trinken. Dat gaat er wel in na die kilometers. Als we na onze pitstop weer willen opstappen, blijkt dat we beter iets langzamer hadden kunnen fietsen… vers gebakken appeltaart komt uit de oven. Dapper;) springen we op de fiets. Wist je dat de Donau water ondergronds verliest aan de Rijn? Ze noemen dat Donauversinkung. Ongeveer 150 dagen per jaar staat de Donau hier droog. Dat is nu zeker niet het geval. Genietend van de natuur en de vriendelijk zwaaiende koeien, fietsen we naar Beuron. Daar nemen we de trein terug naar Tüttlingen. Laat in de middag rijden we met de camper naar Hüfingen. Via binnenwegen komen we na een uur aan bij Reisemobilplatz am Festplatz.  We hebben de nodige camperplaatsen gezien. Dit is echt een topper. Royale plaatsen, gras aan onze voeten en uitzicht over een weiland. Boven verwachting! Water en stroom betaal je met munten. Deze kun je bij de beheerder kopen. Meestal komt hij tegen de avond voorbij. Als de camper staat, draaien we de luifel uit. Tijd voor koffie en gebak. We hebben vandaag 16 jaar ons huis, een toast waard!

Goboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturen

Donauquelle

De camperplaats is zo lekker rustig dat we het easy going doen. We houden het hier wel uit.
Om niet te lui te worden en toch een beetje aan onze conditie te werken, gaan we rond de middag op de fiets naar Donaueschingen. Op zoek naar de bron van de Donau; Donauquelle.
Dachten wij aan een siepelend straaltje water, niets is minder waar. Er is werk gemaakt van deze bron. Een mooie ronde, met banken en een standbeeld, vormen de omlijsting van de bron. Op de achtergrond een groot park. Je ziet de bron duidelijk bubbelen, waarna het wegstroomt in de rivierbedding. We nemen nog een kijkje in Donaueschingen. Een heuvelachtige plaats met veel vakwerkhuizen, winkels en terrassen. Het is heel warm; tijd voor een ijs. Eiscafe Vivaldi is onze redder in nood;).

Goboony Guus en Sandra laatste avonturen

De semi-chilldag zit erop. In de pedalen, ‘etappe’ twee verkennen van de Donauradweg. Eerst fietsen we richting Donaueschingen, daar kunnen we de route oppakken. Het landschap is hier totaal anders t.o.v. de eerste route een paar dagen geleden. Veel weidser en glooiender. Af en toe is het flink doortrappen berg op. Onze conditie wordt top☺
Al sneller dan verwacht zijn we in Immendingen. Nog niet moe en geen zin om al terug te gaan. De fiets weer op richting Tüttlingen. Onderweg koelen we af op een terras met een klein ‘strand’. Heerlijk, met de voeten  in het zand genieten van een appel-worteltaart. Bij de laatste tien kilometer zien we de natuur weer veranderen naar de kalksteenrotsen. De routes zijn echt de moeite. Misschien dat we de Donauradweg nog eens in zijn geheel gaan fietsen.

Goboony Guus en Sandra laatste avonturen

Kan het ietsje meer zijn

Er kan altijd nóg een land toegevoegd worden aan onze reis. Dus France, here we come! Om precies te zijn, Straatsburg. De B500 geeft ons veel mooie uitzichten. Met de voeten op het dashboard is het op en top genieten.

Goboony Guus en Sandra laatste avonturen

In Straatsburg zit maar één camping. We hebben geprobeerd te reserveren. Website laat het afweten en telefonisch de creditcard gegevens doorgeven doen we niet. Op goed geluk. Als we de stad naderen, zijn we extra alert op milieuzones. Daar mogen wij met onze ‘Hummer’ niet komen. Zonder zones rijden we de camping op. Bij de receptie zijn ze uiterst vriendelijk (NOT!). De camping blijkt vol, maar we kunnen één nacht op de parkeerstrook voor campers staan, vooraan op het terrein. De faciliteiten mogen we gebruiken. We parkeren de camper, stoeltjes buiten, luifel uit. Het receptie- en sanitairgebouw van Camping Citykamp Strasbourg lijkt redelijk nieuw en verzorgd. Als we over het terrein lopen, zien de plaatsen er wat onverzorgd uit. We zullen zien waar wij onze ‘Hummer’ mogen parkeren morgen.

Friendly Frenchmen

De dag begint met een frisse douche en lekker ontbijt. Aangezien we gisterenavond gezien hebben dat de nodige plaatsen niet bezet zijn en al menige camper vertrokken is vanmorgen, waagt Guus een poging. Nóg vriendelijker dan gisteren en mét ochtendhumeur, weigeren ze alle medewerking. ‘Kom later maar terug, we hebben nog niet in de planning gekeken’. De camping stroomt verder leeg. Na anderhalf uur gooi ik mijn charmes in de strijd. Snel blijkt dat het ochtendhumeur nog niet voorbij is (het is ook nog ochtend;) ). Als ik aanhaal dat de medewerker gisteren tegen ons zei dat we eerder binnen konden lopen omdat veel mensen vroeg weggaan, kijken ze elkaar verschrikt aan. Driftig overleg in het Frans. Helaas loop ook ik terug met nul op het rekest. We besluiten de fietsen van de camper te halen om Straatsburg te verkennen. De eerste fiets net van de drager, krijgen onze buren het bericht dat ze de camping op mogen. Dit zal toch niet waar zijn?! Als fiets twee met de wielen de grond raakt, wagen we poging drie. Zonder blikken of blozen krijgen we plaats 88. Tja, dat was vijf minuten geleden zeker niet bekend;). We gaan op inspectie. Nummer 88 is een groot modderbad. Als we onze ‘Hummer’ hier plaatsen, kunnen we direct een takelwagen bestellen voor de dag van vertrek. In hetzelfde pad zijn plaatsen met oprijstroken. We gaan terug naar onze ‘vrienden’. Met de geniale uitleg dat we het hele terrein kapot rijden, krijgen we een andere plaats. Totaal niet op de hoogte van de oprijstroken, lopen we op verzoek terug om te kijken om welke nummers het gaat. Vier plaatsen die naar onze zin zijn, geven we door. Na veel vijven en zessen is het echt zover. We kunnen de camping op. Niet veel later staat die. Op naar het centrum. Wij gaan op de fiets, maar je kunt ook op de tram stappen. Deze stopt dichtbij de camping. Wij waaien een klein kwartier uit. De bordjes naar het centrum zijn verdwenen. We richten ons op de toren van de Notre Dame. Vanaf de eerste meters verrast de stad ons positief. Mooie gebouwen en sfeervolle ‘grachten’. We parkeren de fietsen. Oeps: kettingslot vergeten. We geloven in het goede van de mens. ‘Beperkt’ op slot laten we ze achter. Onze eerste kennismaking met Straatsburg is tropisch. Met dik 30 graden gaan de nodige liters water erdoor. Het ronddwalen in de stad is heerlijk. Toch weten we nog iets aangenamers voor het einde van de middag: een frisse duik in het zwembad op de camping. Spieter, spetter, spater, lekker in het water. Opdrogen in de zon, plons, opdrogen, plons… drukker wordt het niet. Voor het eerst is het ’s avonds aangenaam warm. Zelfs ik zit buiten zonder vest. Dat wil wat zeggen;).

Guilty pleasure

De dag begint met een cultureel uitstapje. Met een gids van Free Walking Tour Strasbourg, wandelen we door de stad. Met name de wijk La Petite France. Verwacht hier geen look-a-like van een Franse stad, ook al doet de naam dat vermoeden. De wijk heeft haar naam te danken aan een periode waarin Franse soldaten met syfilis hier naar het ziekenhuis kwamen om te genezen. Uiteindelijk waren het er zoveel, dat men het La Petite France noemde. Vroeger was dit de leerlooierwijk. De huiden werden op straat schoon gemaakt en hingen op de ‘open’ zolders te drogen. Je liep hier niet voor je lol, want het stonk enorm, dag en nacht. Heel lang was dit een arme, vervallen wijk. Een geluk bij een ongeluk, want daardoor is de wijk goed bewaard gebleven. La Petite France behoort tot het Werelderfgoed van Unesco. Het is een charmante wijk. Straten van kinderkopjes, kleurrijke vakwerkhuizen en de rivier de Ill. Een schilderij is er niets bij. Voor de innerlijke mens zijn er veel bars, restaurants en terrassen. Vergeet vooral het lokale gerecht flammkuchen niet. In eerste instantie lijkt het op een pizza, maar dat is het zeker niet. De bodem is van heel dun deeg gemaakt, waardoor je de flammkuchen makkelijk kunt oprollen. Ja, ja, flammkuchen mag je met je handen eten. Andere lokale lekkernijen zijn zuurkool en de brezel. Persoonlijk ben ik al jaren verslaafd aan de brezel. Deeg gerold in de vorm van een krakeling, belegd met zoutkorrels. Als wij op wintersport gaan, verheug ik me al weken van te voren op mijn guilty pleasure.

Goboony Guus en Sandra laatste avonturen

Een bouwwerk waar je niet omheen kunt is de Vauban Dam. Gebouwd rond 1690. Het was niet zomaar een dam. Hier zat een doordacht plan achter. In geval van vijandige dreiging kon men het zuidelijke gedeelte van de stad laten overstromen. De functie is (gelukkig) nooit gebruikt. Je kunt door de dam heen lopen, waar het op deze snikhete dag heerlijk koel is. Van binnenuit kun je via een trap naar het ‘terras’ boven op de dam. Als beloning een prachtig uitzicht over de stad met het netwerk aan kanalen. Dichtbij de dam ligt het museum voor moderne en hedendaagse kunst. De buitenkant van het gebouw is een kunstwerk op zich. Het doet zijn naam eer aan  en schept hoge verwachtingen voor de collectie zelf.

In de hele stad zie je de ooievaar. Je kunt geen winkel of souvenirshop voorbij lopen of je wordt bedolven onder ooievaaritems. Bijna alle glasbakken zijn opgeleukt met schilderingen van de Storck, want zo noemen ze de ooievaar. De Storck is het teken van de stad. De oorsprong begint bij de kathedraal. Op de Notre Dame staat de ooievaar, links en rechts boven de ingang, namelijk hoger dan de koning. Je moet even zoeken om ze te vinden. De kathedraal is gigantisch en heel verfijnd gebouwd. Het is een meesterwerk van de gotische kunst.

Goboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturen

Koffie met een Europees tintje

Nu we in Straatsburg zijn, brengen we een bezoek aan het Europees Parlement. Denk aan je paspoort of ID, anders kom je er niet in. Alsof we op vliegvakantie gaan; paspoort- en douanecontrole. Het gebouw is immens. Door de ronde vorm heeft het toch nog iets lieflijks. We lopen het binnenplein op. Best indrukwekkend hoe dit ronde gebouw met alle ramen om je heen ‘cirkelt’. Even later start de rondleiding. Al snel zien we de ‘bekende’ gangen van tv. We komen duidelijk in het deel waar de hoge piefen zich begeven. Het ziet er veel netter en chiquer uit, dan het ‘donkere hol’ waar wij ontvangen werden. Als we richting de grote vergaderzaal lopen, kijken we mooi uit over de ‘financiële’ stad. Op de publieke tribune nemen we plaats. Aan de hand van de audioguide krijgen we, in onze eigen taal, tekst en uitleg. Tijd genoeg om tussendoor de grote vergaderzaal te bekijken. Nadat iedereen klaar is, lopen we naar de ‘filmzaal’. Aan de hand van de film wordt nog eens uitgelegd dat ze dé stem van de burgers in de EU zijn. Het lijkt meer een promofilm. Het scherm is rond gemaakt. Overal, voor, naast en achter je, zie je de film. Een beetje duizelig worden we ervan. Na de film zit de rondleiding er op. Helaas kon er geen koffie met een Europees tintje van af. Misschien moeten ze overwegen om één locatie te sluiten. Het is toch van de zotte dat de locatie in Brussel en in Straatsburg slechts één week per maand gebruikt wordt. Voor de rest staat het ‘leeg’. Dan hebben we het nog niet over alle verhuiskosten iedere keer. Ik zeg: met dat geld kunnen veel goede en mooie dingen gerealiseerd worden. En misschien een bakkie tijdens de rondleiding;). Na dit bezoek fietsen we terug (ze zijn niet weggesleept;) ) naar de camping voor een verfrissende plons. Zeker weten dat we nog eens terug komen als het minder warm is. Straatsburg is een leuke stad voor een citytrip. Met 35 graden op de thermometer houden wij, de rest van de dag, ons hoofd koel aan het zwembad. Camping Citykamp Strasbourg is een prima uitvalsbasis om Straatsburg te bezoeken. De faciliteiten zijn prima en het zwembad was meer dan aangenaam. Jammer dat ze zich te goed realiseren dat ze het alleenrecht hebben in Straatsburg. Dit komt de klantvriendelijkheid zeker niet ten goede. Ons lijkt het toch echt leuker om met een glimlach je werk te doen. Wij hebben, ondanks hun chagrijn, heerlijke dagen gehad.

Goboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturen

Het einde komt in zicht 

Langzaam maar zeker komt het einde van de reis in zicht. Dat wordt helemaal duidelijk als we richting Essen rijden. Op de verkeersborden staat Venlo. Ai, dat is wel heel dichtbij huis. We laten de afslag nog even links liggen. Het is bloedheet vandaag. Gelukkig staat de zon op de achterzijde van de camper tijdens het rijden. Anders worden we spontaan gebakken garnaaltjes;). Het is een hele uitdaging om een camping te vinden. Wij hebben Sjaak en Mien (ouders Guus) uitgenodigd voor een meet & greet rondom Essen. Na zes pogingen, nog niets. Tijd voor een break. Ik parkeer de camper bij een tankstation met raststätte. Speciaal voor Guus met restaurant de Gouden Bogen (hij zeurt al een uur voor een ijsje;) ). Helemaal blij, op jacht naar een McFlurry. En dan…alle eis ausverkauft! Kun je het je voorstellen?! De mussen vallen van het dak en de Mc heeft geen ijs meer! Wat een deceptie☺. Gelukkig is de wifi niet uitverkocht. We zoeken driftig verder. Na heel veel pogingen, kunnen we terecht bij Camping Cammerzell. Een beetje gebraden komen we aan. Ach ja, vanavond hoeven we niets meer.

Voordat Sjaak en Mien komen, hebben wij een dagje vrij. Ik werk een paar uur, waarna het tijd is om de omgeving te verkennen. De camping ligt aan de Ruhr. Aan de overkant zien we een fietspad. We gaan op ontdekking of dat wat is. Na een heel aantal kilometers komt Guus erachter dat de portemonnee in de camper achter is gebleven. Toch een beetje jammer schat;). We fietsen nog iets verder en draaien dan om. We hebben werkelijk niets bij ons. Zelfs geen bidon water. Alles behalve handig. Vrolijk fietsen we alle gezellige terrassen voorbij. Eenmaal op de camping lusten we wel iets. Om het ‘goed’ te maken, neemt Guus me ’s avonds mee naar de ijssalon. Alsof de duivel er mee speelt: gesloten!

Meet & greet day

Rond 10.30 uur rolt de felgele T5 camper de camping op. Super leuk om ze na al die tijd weer te zien. Na een dikke knuffel wordt de camper geparkeerd naast de ‘Hummer’. Dak omhoog en klaar. Tijd voor koffie met ietwat bevroren appelgebak. Met de zon op onze bol, praten we gezellig bij. Na de lunch is het tijd voor actie. Op de fiets richting Essen. Het eerste stuk is voor ons bekend terrein. Het pad fietst lekker weg, met mooie uitzichten over het water en op de achtergrond de bergen. Vandaag hoeven we de terrassen, (wegens geldgebrek;) ), niet voorbij te fietsen. Met meerdere moneymakers genieten we aan het water van een bakkie. Op de achtergrond worden stukken zalm gerookt. Het ruikt heerlijk en ziet er zeker net zo lekker uit.  Genoeg gerust, kruipen we de fiets weer op. Bij de Baldeneysee gaan we via een houten brug het water over. Het is een behoorlijk meer, met hier en daar een zeilboot. Verderop zien we een hele horde kids kano’s in het water leggen, elkaar ‘per ongeluk’ in het water duwen en een bommetjes wedstrijd houden. De Baldeneysee is pret voor jong en oud. Tegen de avond beginnen onze buikjes te knorren. Op een terras met heerlijke loungemuziek bestellen we een hapje eten. Dat gaat er wel in. Voor het toetje trappen we eerst de laatste kilometers weg. Kijken of de ijssalon vandaag nog open is. Ook deze keer pissen we naast het potje. Op de hoek tegenover de ijssalon, zit een sfeervol eettentje. Ze lokken ons naar binnen met ‘Eis mit karottensaft’. Puur wortelsap met een bolletje vanille-ijs en wat munt. Jummie, jummie! Met een voldaan gevoel strijken we rond 21.30 uur neer voor de campers. Nog even een boekje en dan een welverdiend bed.

Goboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturen

Vroeg uit de veren, want we hebben gasten;). Verse broodjes halen, eitjes koken… De geur van verse koffie lokt ze uit de ‘tent’. De zon schijnt volop, wat willen we nog meer. Na het ontbijt eerst provisorisch Mien haar fiets repareren. Op de terugweg naar de camping maakte ze gisterenavond een kunstzinnige duikvlucht. Soepel als ze is, viel de schade mee met wat schrammen en kneuzingen. Met tyraps en ductape aan de fiets, kan ze weer op pad. Vandaag fietsen we de andere kant op, richting Mülheim an der Ruhr. Wederom een mooi vlak fietspad. Als we dichtbij Mülheim bekijken welke kant we op moeten, klinkt er uit een sfeervol oude villa, rustgevende pianomuziek. Doe mij maar een ligstoel in de tuin☺ We vervolgen onze weg richting centrum. Bij museumcafe Haus Ruhrnatur strijken we neer. De lunchkaart bestaat uit gemüsesuppe met of zonder worst en hackfleisch in saus. Het waait zo hard dat we de parasols regelmatig vasthouden, zodat ze geen eigen leven gaan leiden. In het museum vind je alles over de natuur aan de Ruhr, klimaatgeschiedenis, nieuwe energietechnieken etc. Een gewild museum zo te zien, het is druk bezocht. Na de lunch fietsen we terug naar de camping. Nog samen wat drinken en dan zitten de gezellige dagen samen er weer op. Als de gele banaan wegrijdt, betekent dat, dat we aan de laatste 24 uur beginnen van onze reis. Een vreemd gevoel. We kunnen Kettwig natuurlijk niet verlaten zonder ijsje. Voor de derde keer op naar de ijssalon. Drie keer is scheepsrecht!

Goboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturen

De allerlaatste dag

Drie maanden geleden vertrokken we. Vandaag is onze allerlaatste dag. Na, heel bewust, het laatste kopje koffie voor de camper, rijden we de camping af. We stellen het einde nog even uit. In het Ruhrgebied bij Duisburg bezoeken we de Tiger & Turtle mountain. Wandelen over en in een achtbaan lijkt ons een bijzondere ervaring. Aangezien Duisburg ook milieuzones heeft, parkeren we de camper net daarbuiten. De laatste kilometers leggen we met de fiets af. De achtbaan kun je via twee routes bewandelen. De ene brengt je snel bij de looping, de andere laat je eerst alle bochten nemen. De uitzichten over het Ruhrgebied zijn mooi en verrassend groen. Het stoere staal geeft een extra dimensie aan de vele doorkijkjes. ’s Avonds wordt de achtbaan verlicht. Daar wachten wij niet op. Langzaam maar zeker naderen we de Nederlandse grens. Om onze reis echt af te sluiten, eten we een hapje aan de Maas. En als toetje…een Clevers ijsje. Bij ons in de regio een begrip. Guus heeft er lang op moeten wachten. Regelmatig vergelijkend warenonderzoek gehouden ;). Alleen het ijs in Tirana kon er aan tippen. De allerlaatste kilometers rollen onder ons door. Een warm welkom met een gevulde koelkast, gepoetst huis en verse bloemen staat ons te wachten. Super lief van iedereen! Dat noemen we THUIS komen!

Goboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturenGoboony Guus en Sandra laatste avonturen

De tijd van geen post ontvangen zit erop. Wat een reis, wat een ervaring. Voor alle dromers en denkers hebben wij maar één tip; zorg dat je zo snel mogelijk een doener bent! Wat ons betreft is dit absoluut een verrijking van ons leven. Dit was de eerste keer, maar zeer waarschijnlijk niet de laatste! Drie maanden geen post, is ons uitermate goed bevallen ☺

Goboony Guus en Sandra laatste avonturen

Heel veel lieve en reislustige groetjes!
Guus en Sandra

Vorige artikel