Na Litouwen heb ik me ook de afgelopen week in Letland weer regelmatig verbaasd over het verloop van de Baltische geschiedenis. Zwaar is het woord dat bij me opkomt. Loodzwaar. Wat hebben deze landen ongelooflijk geleden. Hoe heeft het allemaal kunnen gebeuren? Ik vraag me af of ik het ooit zal begrijpen. Denk het niet. Maar door me er elke dag meer in te verdiepen, meer te zien en hier te zijn, ga ik deze landen steeds interessanter en meer bijzonder vinden. Mijn advies aan iedereen die de Baltische Staten gaat bezoeken: lees je in en verdiep je in de geschiedenis. Dan begrijp je misschien iets beter waarom deze drie landen en de mensen die er wonen nu zijn zoals ze zijn.
Rigareus huisgehouden
Riga. Hoofdstad van Letland. Grootste stad van de Baltische Staten. Het ziet eruit en voelt als een goed ontwikkelde heerlijke stad. Mooi ook. Qua uitstraling noem ik het ‘Klein Wenen’. Minder mooi is de geschiedenis. In een museum krijgen we het verhaal mee van Riga, of eigenlijk heel Letland, in hun strijd naar onafhankelijkheid. In 1991 was het pas echt zover, maar al die eeuwen daarvoor hebben de Letten ongelooflijk moeten lijden onder afwisselend Duits en Russisch bewind. De hele geschiedenis is hier uitgebreid te lezen en te zien in verschillende zalen. We kunnen de loop van de Letse historie niet bevatten en het is te complex om kort te beschrijven. Laten we het erop houden dat de Duitsers, Zweden en vooral de Russen hier nogal Rigareus hebben huisgehouden. Vanuit de enorme markthallen in Riga, die in voormalige zeppelinfabrieken zijn gevestigd, nemen we het heerlijk vers eten mee de bus in terug naar onze camping Labirinti. Deze boerencamping in de natuur met rust, ruimte en een geweldige aardige eigenaar is perfect te combineren met een bezoek aan Riga.
“Ga zo door”
Sinds ons vertrek in april, hebben we onze jongens les gegeven en het programma doorlopen zoals ze dat ook op school hadden gekregen. Samen met de leerkrachten hebben we dit destijds goed voorbereid en er is voortdurend contact met hen geweest. Nu de vakantie in Nederland begint en de rapporten worden uitgereikt, kunnen wij niet achterblijven. Ze hebben het harstikke goed gedaan. Ze zijn er elke schooldag serieus tegenaan gegaan. Omdat bijna alles online gaat, zijn ook de prestaties goed te volgen door school en door ons. Ze zijn beoordeeld op de bekende schoolvakken, maar ook op andere vaardigheden zoals museumbezoek, outdoor activiteiten, afwassen en fikkie stoken. Het zijn keurige rapporten geworden. Wij als ouders hebben geen klagen en de jongens mogen trots zijn. “Ga zo door”, zeg je dan als leraar.
Meer en minder Nederlands
We rijden naar camping Júrasdzeni aan de kust van de Golf van Riga. Prachtig is de kustlijn hier. En wat zo fijn is, met mooi weer geen sprake van Scheveningse toestanden. Het is af en toe zelfs zoeken naar andere mensen. Het strand doet ons denken aan ons favoriete Zoutelande vanwege het zand, de golfbrekers en helmgras. Het vlakke land hier tijdens de rit hier naar toe doet ons trouwens ook aan Nederland denken. Minder Nederlands is de manier van rijden. De A4 en de A1 die we vandaag hebben gehad, zijn als de N-wegen bij ons; één baantje heen, één baantje terug. Maar als iedereen zoveel mogelijk rechts rijdt - net iets over de rechter witte lijn - en de andere kant doet dat ook, dan kun je natuurlijk prima door het midden inhalen. Zo ontstaat vanzelf een officieuze derde baan die, even opletten, dan wel tweerichtingsverkeer is. Je bent gek of levensmoe als je die baan gebruikt. Veel gekken en oververmoeide mensen hier blijkbaar. Ook minder Nederlands is trouwens het feit dat je op de wc je gebruikte papiertjes niet achter je prestatie aangooit. Daar is een apart emmertje voor. We overtreden de regels nog wel eens, maar dat heeft met automatisme te maken. Het uitzicht op zee vanaf onze camperplek is prachtig. En omdat het om 23.00 uur nog niet donker is hier, is het lang genieten.
Oerachtig bos
Vanaf de Letse kust is het een kort ritje van 45 minuten naar National Park Gauja. Aan een meer staan we op de prima camping Apalkalns van een Noorse Let. Of een Letse Noor. We zijn er nog niet helemaal uit. Maakt ook niet uit. De outdoor sfeer die hij hier gecreëerd heeft, is heerlijk en onze camper heeft hier plots een veranda. Een fietstocht is de beste manier om optimaal te genieten van het National Park. Het parcours dat we gekozen hebben, gaat door een werkelijk prachtig oerachtig bos met gave paden waar je met een elektrische fiets weinig te zoeken hebt. Eenmaal terug gaat de fik erin, om zelf broodjes te bakken aan een stok boven het vuur. Slow food. Heel traag slow food. Therapeutisch traag. Heerlijk. Vooral met een worstje.
Outdoor vanaf het water
De fietstocht van gister smaakt naar meer. Vandaag nemen we de kano. De Lets-noorse Noors-letse campingeigenaar, blijkt officieel een Let te zijn. Hij brengt ons en de kano’s met z’n bus naar het startpunt aan de rivier die dwars door het National Park gaat. Geweldig om de mooie natuur nu ook vanaf het water te zien. Halverwege stoppen we op één van de picknickplekken aan de rivier. We zijn er helemaal alleen, midden in de natuur, in het bos en aan de oever. Er staan houten tafels met wat vuurplaatsen. Je kunt er eventueel overnachten met je slaapzak in een halfopen hokje als je een meerdaagse kanotocht aan het maken bent. Er staat zelfs een houten wc-huisje. Perfect verzorgd hier. Eenmaal gefinisht is een belletje genoeg om snel weer opgepikt te worden door de campingbaas. Mooie outdoor ervaring.
Subsubsidie
ZZP’er ben je 24 uur per dag, 365 dagen per jaar. Ik ben dat sinds april en ontkom dus ook niet aan mijn eerste kwartaalaangifte. Online zo geregeld zodat er tijd genoeg is om te gaan subben. We huren zo’n plank met peddel bij de campingbaas van wie we zelfs subsubsidie krijgen. We staan er blijkbaar goed op bij hem. Ook op die plank trouwens want geen van ons vieren is in het water gedonderd. Het is ons laatste wapenfeit in Letland voordat we de grens overtrekken naar Estland: de derde Baltische staat die we, na goed ingelezen te zijn, maar al te graag gaan verkennen.
