Hoe indrukwekkend ik de Kroatische kust ook vind met haar woeste natuur en blauwe zee, het toerisme is door de jaren heen wel heel ver doorontwikkeld en op massa gericht. Ga je daarvoor? Dan zit je hier perfect. Goed geregeld, veel te doen en alles is te krijgen. Ik heb alleen wat meer met persoonlijk, kleinschalig en charme. Misschien niet goed gezocht, maar ik vond dat lastig te vinden. Ok, we zijn niet de hele kust naar het zuiden afgereden en het was te kort voor een volledig beeld van Kroatië, maar het is een beeld. Mijn beeld. Om meteen alle misverstanden uit de wereld te helpen: Kroatië is gewoon mooi en ik heb zeker genoten van wat het land te bieden had.
Texel en Vlieland
We kunnen zo de pont oprijden om van het vasteland over te steken naar Cres. In 20 minuten ben je aan de overkant. Het eiland staat bekend om z’n schapen en er is één hoofdweg waarop je in een uurtje van de ene naar de andere kant rijdt. Een soort Texel, maar dan iets groter, hoger en rotsiger. Via een brug hop je zo over naar het kleinere Losinj. Laten we dat Vlieland noemen. Vroeger vormden Texel en Vlieland hier één geheel. Maar omdat de Romeinen te lui waren om elke keer helemaal om het eiland te varen, hebben ze door het smalste stukje een kanaal gegraven. Blijkbaar zijn de Kroaten te lui om het weer dicht te gooien, want het kanaal ligt er nog steeds en zo breed is het nou ook weer niet. Net na de brug ligt de heel aardige camping Lopari met mooie plekken aan het water.
Geen fietseilanden
Als je best een leuk leven hebt waar je graag nog even mee door wilt, dan ga je niet fietsen op Cres en Losinj. Je ontkomt bijna niet aan de hoofdweg en daarop fietsen, neigt naar zelfmoord. De vergelijking met Texel en Vlieland houdt hier dan ook op. Het zuidelijke deel van Losinj schijnt nog wel redelijk fiets-oke te zijn. Wij gaan daar een middag met de camper naar toe en parkeren aan de rand van het havenstadje Mali Losinj. Leuk havenstadje om even rond te wandelen.
Captain Kirk
Hop! Naar het volgende eiland met de naam Krk. Geen typefout. Spreek uit als kurk. Of Captain Kirk. Het is druk op de Ferry, vooral met vrachtverkeer en klusbusjes. De klep van de boot kan nog nnnnet dicht achter ons fietsenrek. Op Krk zijn een paar grote campings. We komen terecht op camping Njivice. Dat is er zo één. Groot. Alle faciliteiten aanwezig en er is voor gezorgd dat je genoeg te doen hebt. Als je dat zoekt, dan ga je hier volop genieten. Maar ons gevoel zegt ‘nee’. De zonsondergang op het strandje bij de camping levert overigens wel mooie plaatjes op.
Spookcamping
En hop! Vanaf Krk, via een brug, weer naar het vaste land richting de stad Zadar. Ze hebben hier wel iets bijzonders. Er komt orgelmuziek uit gaten in de boulevard waar we overheen lopen. Deze muziek wordt gemaakt door de beweging van de golven. Die duwen onder de boulevard lucht door orgelpijpen en dat maakt een geluid dat een beetje lijkt op een panfluit. Jeweetwel, van die Nescafé-reclame van vroeger. Omdat geen golf hetzelfde is, is het geluid ook altijd anders. Een ritme kan ik niet ontdekken. Of het is van die hele artistieke moderne muziek, maar daar heb ik geen verstand van. Het idee achter dit orgel is dat Zadar na jaren van oorlog wel wat vreugde kon gebruiken. Mooie gedachte. Ook mooi is de zonsondergang hier. Het zou zelfs de mooiste van de hele wereld zijn. Oja? Ja. Of in elk geval de mooiste die ik ooit gezien heb. We staan trouwens op een spookcamping. Klinkt eng. Is het niet. Het wàs ooit een camping. Dat zie je vooral aan de nog overgebleven elektriciteitskasten waar alle energie uit is. Nu mag je er gratis overnachten; zonder faciliteiten maar met prachtig uitzicht. Een prima plek om met de fiets Zadar te bezoeken en school te doen met uitzicht op zee.
Koffie, koffie, lekker bakkie koffie
We zijn toe aan wat anders dan zee en havenstadjes en trekken het binnenland in. Zadar is daarmee meteen het zuidelijkste punt dat we tijdens onze reis bereiken. Vanaf nu gaan we noordwaarts. In twee uur rijden we naar Nationaal Park Plitvicemeren. Aan de noordkant daarvan komen we terecht op camping Korita. Nee, daar gaan we geen flauwe grappen over maken. Dat zal campingbazin Rita, die een lekker bakkie koffie voor ons zet, niet kunnen waarderen. Dit is nou zo’n camping waar ik wel blij van word. Klein, fijn en ook nog een uitstekende plek om de Plitvicemeren te bezoeken.
Soms wel, soms niet
"Of de bus naar de Plitvicemeren nog komt? Soms wel, soms niet. Als die komt, dan ergens tussen 7:45 en 8:15 uur.” Informatie van de mevrouw die bij de bushalte in een toeristenhokje zit. Kan zij natuurlijk ook niets aan doen, maar niet fijn als je online pittige tickets hebt geregeld voor een tijdslot waarbij we uiterlijk 9 uur binnen moeten zijn. We besluiten tot 8:15 uur te wachten en dan een taxi te bellen. 8:14 uur komt de bus. Keurig op tijd. We gaan ‘Entrance 1’ in van National Park Plitvice. WOW! Wat een waanzinnig mooi natuurpark. Een verzameling watervallen waar geen eind aan komt. Omschrijven gaat niet. Dit moet je zien, dus ik laat de foto’s maar even doen waar ze goed in zijn. Zo’n 10 kilometer wandelen en 5 uur later, lopen we met een voldaan gevoel weer naar buiten. Op zoek naar de bus die waarschijnlijk ’soms wel, soms niet’ teruggaat. Een taxichauffeur die kan gezichtlezen, denkt aan ons een goede klant te hebben en vraagt of hij ons mag brengen voor hetzelfde bedrag als de bus. "Ja."
"Wij hebben het maar goed”
We nemen afscheid van Kroatië. Bij een tussenstop in Karlovac proberen we van de laatste Kuna’s af te komen door boodschappen te doen. De supermarkt ligt in een wat ongezellige buurt met van die grijze oostblokachtige flats waarvan de muren vol gaten zitten. Onze aanname is dat dit nog erfenissen zijn uit de oorlog die hier in de jaren 90 plaatsvond. Na wat google-werk is Karlovac inderdaad één van de steden waar flink gevochten is. Als we weer wegrijden en tussen al die troosteloze flats door moeten, zegt Gijs ineens: “Sja, zo kun je ook wonen. Dan hebben wij het maar goed.” Raak. Op naar Hongarije. Verwarring als op de grens de naam Magyarország in het EU-sterrenbord staat. Maar omdat de vlag eronder verdraaid veel op de Hongaarse lijkt, gokken we het er op en rijden tot een kilometer of 30 het land in om te eindigen bij een erg leuke kneuterige camping op een mooi grasveld in de zon. Een prima binnenkomer voor meer avonturen in dit land.
