Het verschil tussen opeenvolgende bestemmingen is eerder deze reis niet groter geweest dan afgelopen week. Van een actief boerenbedrijf met een plek of 20 middenin de Slowaakse natuur, tot een drukke stadscamping in het twee miljoen inwoners tellende Wenen. Als onervaren camperaar, die per week ervarener wordt, ga ik die vrijheid en de kunst om deze afwisseling op te kunnen zoeken steeds meer waarderen en onder de knie krijgen. Mijn vaderdagcadeau’s - twee stoere mokken - zijn dan ook een schot in de roos.
Iets landelijker dan landelijk
Of we landelijk zitten? Ligt eraan wat je criteria voor landelijk zijn. Links rechts voor achter weiland en bos, drie kwartier rijden naar een fatsoenlijke supermarkt en tijdens anderhalf uur fietsen 7, misschien 8, auto’s tegenkomen. Als dat je criteria zijn, dan zitten wij iets landelijker. De perfecte plek voor Arnold en Bernadette, de eigenaren van Camping Lazy. Ze zijn landbouwkundigen met humor. Droge humor. Tien jaar lang hebben ze ontwikkelingswerk gedaan in Burkina Faso en daarna in Mali waarvandaan ze in 2009 vertrokken toen het ze er te heet werd. Dat was het al, maar nu ook politiek. Blind kochten ze deze plek in Slowakije. Ik vind dat stoer. Ze hebben er iets geweldigs van gemaakt. Vooral de liefde voor hun dieren is mooi om te zien. Ze kennen ze door en door, bij naam, nummer en attitude.
GFT-bak met hartslag
Camping Lazy is een actieve boerderij. Of is de boerderij een actieve camping? Maakt niet uit. Het loopt allemaal door elkaar heen, net als de dieren. Er waggelt en scharrelt vanalles rond, waaronder schapen en geiten. Die moeten gemolken worden. Gijs en Teun zijn niet te beroerd een handje te helpen. Het gaat ze prima af en keuren rechtstreeks vanuit de uiers hun eigen melksels. Schapenmelk: mwoah. Geitenmelk: beter. Het gaat de jongens prima af en krijgen hun melkdiploma waarmee ze wereldwijd bij elke boer terecht kunnen voor vakantiewerk. Ze leren ook de beginselen van het paardrijden en op de centrale plek van de camping is een boomgaardje waar je struikelt over de kippen. Het zij ze vergeven, want hun eieren zijn heerlijk. De gft-bak heeft hier een hartslag, knort en draagt een naam: Trudy.
Koken zoals koken bedoeld is
Met poffertjes maak je vrienden. Daarom reist een poffertjespan met ons mee. Het was er nog niet eerder van gekomen maar het werkt; zowel de pan als het leggen van leuke contacten. Dat laatste is het ons om te doen. Ik bak en Gijs loopt met borden vol poffertjes, klonten boter en bussen poedersuiker de camping rond. Het levert leuke gesprekken op en iedereen vindt het geweldig. Naast de poffertjes, houden we ons ook bezig met koken zoals koken bedoeld is. Terug naar de basis. Hout sprokkelen en jagen op je eten. We trekken al onze benodigde groenten uit de grond van de uitgebreide moestuin van de camping. Het lam jagen we uit de vriezer waar een voorraad eigenkweekvlees ligt. Een knettermooi vuur is na een uur perfect om een driepoot met pot overheen te zetten. Alles gaat in de pot om er zo’n drie uur later als heerlijke goulash weer uit te komen.
De andere kant
Afgaand op camping Lazy en de omgeving, is Slowakije hemels. Een fietstochtje laat echter niet ver hier vandaan ook een andere beeld zien. Aan de rand van een dorpje doemen ineens een stuk of 20 krotten op. De armoede en vervuiling stralen er vanaf. Of deze zigeuners ongelukkig zijn, kan ik natuurlijk niet beoordelen, maar het is wel wat anders dan thuis. Meer van dergelijke plekken zien we als we met de camper door Slowakije rijden naar Oostenrijk. Dat rood-witte vlaggetje hadden we al binnen, maar we komen nog even terug voor een bezoek aan Wenen waar we op de stadscamping Wien Neue Donau belanden.
Zweven op 117 meter hoogte
De aanhoudende warmte heeft ons lamgeslagen. Daarom komen we iets te onvoorbereid aan in het centrum van Wenen. Eerst maar eens de beroemde Sachertorte eten. Dat doe je bij de bron: het café van Hotel Sacher. Wij eten hem op advies ergens anders omdat ze bij Sacher drie rijen dik buiten zouden staan. Voor de vorm lopen we toch even langs het bewuste café, maar het sacher helemaal niet druk uit. Lekker dan. We zien nog wat mooie gebouwen, zoals paleis Hofburg: het winterpaleis van Keizer Frans Joseph en Keizerin Sisi (die van die kerstfilms). Op de Naschmarkt sprokkelen we onze lunch bij elkaar om daarna naar het park Prater te gaan. Een mix van pretpark en kermis en is 250 jaar oud. Je loopt er gewoon in en betaalt per attractie. Het reuzenrad en de zweefmolen die stoeltjes op 117 meter rondjes laat draaien (gekke Henkie), zijn twee van meerdere ouderwetse attracties. Tegenwoordig is er ook een hoop moderns te vinden, net als Biergartens en Wienerschnitzels. Mooi concept.
Vakantiehuis met 1441 kamers
Schloss Schönbrunn was lange tijd een leuk vakantieadresje voor de Habsburgers. Rare lui. Wat moet je nou met 1441 kamers? Frans Jozef en Sisi wisten er wel raad mee, maar ze hadden dan ook 1500 man personeel rondlopen. Bombastisch is deze grootste toeristische trekpleister van Oostenrijk. Gaaf om door al die kamers en zalen te lopen waar je om elke hoek Romi Schneider verwacht tegen het lijf te lopen. Het kindermuseum in het paleis is absoluut de moeite waard. Je kunt veel doen en krijgt een goed beeld hoe het voor de verwende keizerlijke kindjes moet zijn geweest in die tijd. Ze hadden het stukken beter dan het gewone volk. Onze jongens leren er nuttige dingen, zoals de tafel dekken volgens de regels. Gijs doet dat voor Saskia en slaagt er heel aardig in. Teun doet het voor mij en vindt het vooral belangrijk dat je nooit met honger naar huis gaat. Ik reken het goed.
Mooie leerschool
Precies halverwege Wenen dat we achter ons laten en Praag waar we op koersen, ligt de heerlijk rustige camping Vidlak. Een stad bezoeken is superleuk en levert een boel indrukken op, maar is ook best inspannend. Dus voordat we naar de Tsjechische hoofdstad doorrijden, gaan we weer voor de afwisseling en tanken hier twee dagen bij. ’s Ochtends gaat hier de schoolbel weer voor de nodige theorie na al die praktijklessen op de boerderij en in de stad. Wat een mooie leerschool deze reis.
